"It Sil Heve", Elfstedenmonument, Friesland

Jaar:	1999
Locatie:	Friesland, Leeuwarden
Designer:	Maree Blok en Bas Lugthart
Projecttype:	kunst & design
Product:	geglazuurde tegels

‘It sil heve’ zijn de legendarische woorden die werden uitgesproken toen in 1985 ‘de tocht der tochten’ na 22 jaar weer gereden werd. Het idee van dit project is de afbeelding die er van een afstand uitziet als een rij schaatsers die elkaar helpen en uit de wind houden, een karakteristiek beeld van de Elfstedentocht. Van dichtbij zijn het tegels met duizenden fotoportretten van schaatsers die ooit de tocht hebben uitgereden. Het kunstenaarsduo Maree Blok en Bas Lugthart benaderde Koninklijke Tichelaar voor de productie, die de foto’s via een zeefdrukproces in de tegels bakte. Het project werd uitgevoerd op de Canterlandse brug, de laatste brug op de Elfstedenroute waar de schaatsers onderdoor rijden, voordat zij enkele kilometers later de finish in Leeuwarden bereiken.

Prachtig gelegen in het weidse landschap is dit de laatste brug op de Elfstedenroute waar de schaatsers onderdoor rijden voor de laatste kilometers naar de finish aan de Bonke in Leeuwarden.  De brug is betegelt met duizenden met de hand gemaakte tegeltjes, waarop in blauw glazuur de portretten zijn afgedrukt van schaatsers die ooit de Elfstedentocht hebben uitgereden. In de afgelopen eeuw zijn 16 tochten gereden, waarbij duizenden rijders de finish hebben gehaald. Zij kunnen zich zo met portret, naam en jaartal van de tocht die zij hebben uitgereden, laten vereeuwigen op deze laatste brug voor de finish.

Van dichtbij ziet men al die duizenden portretten van schaatsers, van bekenden en onbekenden, van jong en oud, van vroeger en nu. Naast de heroïsche namen uit het verleden staan de helden van nu. Met al die namen en gezichten komen ook de verhalen en herinneringen weer boven bij een ieder die de tocht heeft uitgereden of heeft meegemaakt.  De aangebrachte tegels worden d.m.v. de computer zo geselecteerd dat, als men op grotere afstand van de brug staat, de duizenden kleine portretten samenvloeien tot één grote voorstelling. Op de zijkant van de brug verschijnt vaag het beeld van een groep schaatsers die in een lange sliert achter elkaar rijden. Hoe verder men zich van de brug verwijdert, hoe duidelijker de schaatsers te zien zijn. De laatste brug voor de finish wordt zo een ereboog voor al diegene die de tocht ooit hebben uitgereden en vormt een treffend symbool van de overbrugging van de tocht langs de elf Friese steden